Or you might not write the paragraph at all.
Franklin P. Adams, Half a Loaf, 1927
I already have the story in my head. I already have it played out. All I have to do is write it, and yet I seem to have lost the ability to. Puwede bang mamamatay na lang?
Pag inuntog ko ba ang ulo ko sa pader, madidislodge yung words na kelangan ko para maipakita sa papel kung ano yung nangyayari sa utak ko?
Nakakainis. Gusto ko ng maisulat 'to para tapos na.
I think I know what the problem is. N's pointed it out to me before. Mashado daw akong conscious magsulat. IMO naman, mashado akong takot sa kung ano'ng kalalabasan nya at ano'ng icocomment ng mga taong titingin kaya nde ko masimulan yung dapat kong tapusin.
Sana puwedeng i-turn off by will yung inner critic ko habang di ko pa nabubuo yung kuwento sa papel. Shut up muna sha, mamya na lang pag nagrerevise nako. Mas kailangan ko sha doon. :(
No comments:
Post a Comment